Een waar organisatietalent. Zo kan je onze collega Janneke Altorf wel noemen. Janneke ondersteunt ons bij van alles en nog wat. Ze schrijft artikelen, ontwerpt nieuwsbrieven, maakt enquêtes, helpt ons digitale team bij het ontwikkelen van websites en is de spil in het web bij het inplannen van sportieve en creatieve workshops die onderdeel zijn van Kangoeroe KIK, het programma met naschoolse activiteiten voor diverse basisscholen in gemeente Amstelveen. Werk waarbij haar geduld en talent voor planmatig te werk gaan, een must zijn. Eigenschappen die ook privé goed van pas komen. Zeker nu.
Twee jaar lang, bijna elk vrij weekend en zelfs af en toe in de avonduren: Janneke heeft de afgelopen paar jaar – met tussenpozen - naast haar werk bij Huis Communicatie vele uren doorgebracht in lichtelijke chaos. Het begon in het voorjaar van 2021. Onze collega scrolde wat rond op Funda. De rente stond laag, de huidige hypotheek oversluiten was geen optie. Wat doe je dan? Rondkijken kan altijd, dacht ze. Erg serieus met haar verhuisplannen was ze niet, totdat ze een pareltje tegenkwam in haar geliefde Noordwijk: “Een twee-onder-een-kap woning, in een groene omgeving en dichtbij het strand. Daar moesten we op zijn minst gaan kijken.”
Drilboor
Ze overtuigde man Hugo, die net zo enthousiast bleek. Goed nieuws: hun bod werd geaccepteerd. “In principe konden we er met wat kleine aanpassingen zo intrekken. Het enige wat ik echt wilde was een open keuken en het afstapje in de woonkamer hoefde van mij niet. Dat was alles, hoe moeilijk kon het zijn?” Daar hebben de twee zich ietwat in vergist. Je kent het gezegde: van het een komt het ander. Janneke: “Het huis was gedateerd. We begonnen steeds verder te fantaseren. Lang verhaal kort: het komt erop neer dat praktisch alleen de muren nog overeind staan. We hebben opgebouwd, aangebouwd, geïsoleerd en noem het maar op. Toen we de sleutel kregen begonnen we enthousiast met slopen. Kerst 2021 zat ik niet aan het kerstontbijt, maar stond ik met een drilboor een betonnen vloer te verwijderen en muren te doorbreken. Wie had dat ooit gedacht.”
Slopen konden ze zelf, maar wie zorgde er voor het vervolg? Janneke lacht: “Achteraf kan ik erom lachen, maar het vinden van een aannemer bleek praktisch onmogelijk. Hugo is handig, hij verbouwde in ons vorige huis ook zelf de zolder, maar om nou te zeggen dat we heel veel ervaring hadden met verbouwen?” Een flinke klus, met de nodige struggels. Een gemiddeld stel bij het tv-programma Ik Vertrek is er niets bij. Janneke: “Er zat van alles tegen. Van de aanvraag tot vergunningen die vele malen langer duurde, tot de enige aannemer die we konden vinden maar die ver boven budget zat. Er waren twee dingen die ik absoluut niet wilde: extra geld bij lenen en tijdelijk inwonen bij (schoon)ouders. Je raadt het al: dat ging allebei mooi niet door. Op kantoor heb ik regelmatig mijn hart gelucht, want af en toe zag ik het even niet meer zitten. Waar waren we aan begonnen?”
Eind goed al goed
Onder leiding van een nieuwe aannemer is het huis nu helemaal naar wens. Deze week rijden de verhuiswagens voor en gaat het echt gebeuren. Zelfs op kantoor hangen we de spreekwoordelijke vlag uit voor Janneke, want het was een lange weg. Janneke: “Het is maar goed dat we alles niet van tevoren wisten. Als we wisten waar we allemaal tegenaan zouden lopen was ik er nooit, echt NOOIT, aan begonnen. Maar als ik nu uit het keukenraam kijk naar de schapen in de wei of ’s avonds een blokje om ga en langs het strand loop ben ik blij dat we doorgezet hebben. Ik heb er ontzettend veel van geleerd en ben erg blij met het eindresultaat. En één ding weet ik zeker: hier gaan we nooit meer weg. Eens, maar nooit weer!”
Heb je een vraag voor Janneke? Stuur haar gerust een e-mail!
Eens, maar nooit meer
Twee jaar lang, bijna elk vrij weekend en zelfs af en toe in de avonduren: Janneke heeft de afgelopen paar jaar – met tussenpozen - naast haar werk bij Huis Communicatie vele uren doorgebracht in lichtelijke chaos. Het begon in het voorjaar van 2021. Onze collega scrolde wat rond op Funda. De rente stond laag, de huidige hypotheek oversluiten was geen optie. Wat doe je dan? Rondkijken kan altijd, dacht ze. Erg serieus met haar verhuisplannen was ze niet, totdat ze een pareltje tegenkwam in haar geliefde Noordwijk: “Een twee-onder-een-kap woning, in een groene omgeving en dichtbij het strand. Daar moesten we op zijn minst gaan kijken.”
Drilboor
Ze overtuigde man Hugo, die net zo enthousiast bleek. Goed nieuws: hun bod werd geaccepteerd. “In principe konden we er met wat kleine aanpassingen zo intrekken. Het enige wat ik echt wilde was een open keuken en het afstapje in de woonkamer hoefde van mij niet. Dat was alles, hoe moeilijk kon het zijn?” Daar hebben de twee zich ietwat in vergist. Je kent het gezegde: van het een komt het ander. Janneke: “Het huis was gedateerd. We begonnen steeds verder te fantaseren. Lang verhaal kort: het komt erop neer dat praktisch alleen de muren nog overeind staan. We hebben opgebouwd, aangebouwd, geïsoleerd en noem het maar op. Toen we de sleutel kregen begonnen we enthousiast met slopen. Kerst 2021 zat ik niet aan het kerstontbijt, maar stond ik met een drilboor een betonnen vloer te verwijderen en muren te doorbreken. Wie had dat ooit gedacht.”
Slopen konden ze zelf, maar wie zorgde er voor het vervolg? Janneke lacht: “Achteraf kan ik erom lachen, maar het vinden van een aannemer bleek praktisch onmogelijk. Hugo is handig, hij verbouwde in ons vorige huis ook zelf de zolder, maar om nou te zeggen dat we heel veel ervaring hadden met verbouwen?” Een flinke klus, met de nodige struggels. Een gemiddeld stel bij het tv-programma Ik Vertrek is er niets bij. Janneke: “Er zat van alles tegen. Van de aanvraag tot vergunningen die vele malen langer duurde, tot de enige aannemer die we konden vinden maar die ver boven budget zat. Er waren twee dingen die ik absoluut niet wilde: extra geld bij lenen en tijdelijk inwonen bij (schoon)ouders. Je raadt het al: dat ging allebei mooi niet door. Op kantoor heb ik regelmatig mijn hart gelucht, want af en toe zag ik het even niet meer zitten. Waar waren we aan begonnen?”
Eind goed al goed
Onder leiding van een nieuwe aannemer is het huis nu helemaal naar wens. Deze week rijden de verhuiswagens voor en gaat het echt gebeuren. Zelfs op kantoor hangen we de spreekwoordelijke vlag uit voor Janneke, want het was een lange weg. Janneke: “Het is maar goed dat we alles niet van tevoren wisten. Als we wisten waar we allemaal tegenaan zouden lopen was ik er nooit, echt NOOIT, aan begonnen. Maar als ik nu uit het keukenraam kijk naar de schapen in de wei of ’s avonds een blokje om ga en langs het strand loop ben ik blij dat we doorgezet hebben. Ik heb er ontzettend veel van geleerd en ben erg blij met het eindresultaat. En één ding weet ik zeker: hier gaan we nooit meer weg. Eens, maar nooit weer!”
mail jannekeHeb je een vraag voor Janneke? Stuur haar gerust een e-mail!