Van school tot kindcentrum met consensus als basis
Het aantal kindcentra groeit flink in Nederland. Veel IKC’s zijn dat wel in naam, maar niet in de praktijk. Door aan het begin de basis op orde te hebben, voorkom je latere problemen. Het is een open deur, maar wij lopen er te vaak tegen aan dat er aan de voorkant onvoldoende tijd is geïnvesteerd.
Dat een communityschool uit slechts twee partners bestaat, in plaats van de gewenste zeven. Dat kinderopvang en onderwijs vriendelijke buren in één pand zijn, in plaats van een doorvlochten geheel. Dat uitwisseling van kennis en kunde tussen school en opvang in de praktijk wel gewenst is, maar niet gebeurt. Weerstand van het team of van ouders. En dan hebben we het nog niet eens over de verschillen in regelgeving die vaak voor problemen zorgen.
Een kindcentrum vormen is helemaal niet zo makkelijk. Sterker nog; het is knoerthard werken om twee – of meer –organisaties in elkaar te vlechten. Door in de beginfase zaken goed met elkaar uit te spreken, voorkom je in een later stadium problemen. Een paar vragen waarover consensus zou moeten zijn:
Waarom willen jullie een kindcentrum zijn?
Waarom juist met elkaar (en niet met andere partijen)?
Hoe willen jullie samenwerken?
Welke overeenkomsten hebben jullie organisaties?
Welke verschillen zijn er en kunnen jullie hierin naar elkaar toegroeien?
Zijn jullie gelijkwaardig aan elkaar? Hoe gaan jullie hiermee om als er beslissingen genomen worden?
Over deze ‘consensusvragen’ kunnen bestuurders van de samenwerkende organisaties met elkaar in gesprek. Daarbij is ook de input van het team, MR en ouders essentieel.
Een valkuil in dit proces is dat er te snel over de vragen wordt heen gestapt omdat sommige vragen best lastig zijn. Men gaat snel over op onderwerpen zoals ‘welk onderwijsconcept gaan we neerzetten’ en ‘hoe komt ons nieuwe gebouw eruit te zien’. Zeer plausibele en nuttige vragen. Als echter geen consensus is over bovengenoemde zes vragen, zal het kindcentrum zijn als een huisje gebouwd op zand in plaats van op een stevige rots. In een later stadium poppen steeds meningsverschillen over de consensusvragen naar boven.
Investeer dus tijd en energie in het begin van het proces. Neem de tijd om elkaar goed te leren kennen en stap niet zomaar in een bootje met een partner die je niet goed (genoeg) kent.
Van school tot kindcentrum met consensus als basis
Dat een communityschool uit slechts twee partners bestaat, in plaats van de gewenste zeven. Dat kinderopvang en onderwijs vriendelijke buren in één pand zijn, in plaats van een doorvlochten geheel. Dat uitwisseling van kennis en kunde tussen school en opvang in de praktijk wel gewenst is, maar niet gebeurt. Weerstand van het team of van ouders. En dan hebben we het nog niet eens over de verschillen in regelgeving die vaak voor problemen zorgen.
Een kindcentrum vormen is helemaal niet zo makkelijk. Sterker nog; het is knoerthard werken om twee – of meer –organisaties in elkaar te vlechten. Door in de beginfase zaken goed met elkaar uit te spreken, voorkom je in een later stadium problemen. Een paar vragen waarover consensus zou moeten zijn:
Over deze ‘consensusvragen’ kunnen bestuurders van de samenwerkende organisaties met elkaar in gesprek. Daarbij is ook de input van het team, MR en ouders essentieel.
Een valkuil in dit proces is dat er te snel over de vragen wordt heen gestapt omdat sommige vragen best lastig zijn. Men gaat snel over op onderwerpen zoals ‘welk onderwijsconcept gaan we neerzetten’ en ‘hoe komt ons nieuwe gebouw eruit te zien’. Zeer plausibele en nuttige vragen. Als echter geen consensus is over bovengenoemde zes vragen, zal het kindcentrum zijn als een huisje gebouwd op zand in plaats van op een stevige rots. In een later stadium poppen steeds meningsverschillen over de consensusvragen naar boven.
Investeer dus tijd en energie in het begin van het proces. Neem de tijd om elkaar goed te leren kennen en stap niet zomaar in een bootje met een partner die je niet goed (genoeg) kent.